این کانی اولین بار طی تحقیقات خانم دکتر فرحناز دلیران(۱۳۳۲) استاد دانشگاه کارلسروهه آلمان در منطقه زرشوران با همکاری گروهی هشت نفره از دانشگاه سالزبورگ اتریش به سرپرستی پروفسور پار کشف شد و به افتخار این دانشمند کانی شناس “دلیرانیت” نام گرفته است. از آنجا که کانسار زرشوران یک کانسار اپی ترمال در دمای پایین است این کانی در حفره‌های آخرین تشکیل شده و به علت ابعاد بسیار کوچک تشخیص خصوصیات آن بسیار سخت می باشد. علی رغم وجود عناصر فلزی مهمی چون سرب، جیوه و آرسنیک در هسته این کانی به دلیل حجم کم و کوچکی ابعاد آن استخراج دلیرانیت جهت مصارف صنعتی به صرفه نیست. این کانی ازسوی انجمن بین‌المللی کانی شناسی (International Mineralogical Association) به عنوان یک کانی جدید پذیرفته شده است.
کانی دلیرانیت به فرمول شیمیایی PbHgAs2S6 که در سیستم مونوکلینیک با رخ نامحسوس متبلور شده است به شکل لانه هایی درهم از فیبرهای سوزنی و نرم در رنگ های نارنجی تا قرمز شفاف با سختی کمتر از ۲ در ابعاد حدود ۲۰۰ میکرون موجود می باشد. این کانی جلاى درخشان شبه الماسى داشته و به صورت شفاف دیده شده که تشعشع فلورسانس ندارد. دلیرانیت پیوستگی قابل توجهی با اورپیمنت وکوارتز دارد. تنها منطقه از جهان که وجود این کانی در آن اثبات شده است کانسار طلای زرشوران در تکاب استان آذربایجان غربی است.
